Çok güzel bir gün! Dışarı çıkarken biraz yorgun (tansiyonu düşük?) olmama ve “umarım coşup beni sürüklemez” diye korkmama rağmen Desi yine bir good boyluk yaptı. Yine çocuk parkına doğru gittik. Parkın hemen altındaki bakkalın önünde, daha önce Desi yokken karşılaşıp sevdiğim minik köpek vardı.
Karşı kaldırımdan izledik, birkaç kez kaldırımda git gel yapıp uzaktan baktık. Hiç havlamadı! O da bize hiç havlamadı! Yine de bu güzel ortamı bozmamak için risk almadan parka köpeğin önünden değil öbür taraftan çıktım. O sırada köpek efendi de yukarı çıkmış, gene bağırış olmadı. Biz Desi’yle kendi köşemizde oturduk köpek de parktaki üç çocukla takıldı, uzaktan bakıştılar, Desi fazla heyecanlandıkça düzeltip çevrede yürüttüm. Bir noktada o köpek parktan gitti. Köpek sosyalliği için bence çok büyük bir adımdı bugün. Hiç tepki vermediği (aslında deli gibi merak ettiği ve tanışmak için can attığı [yine de komutlarımı dinlediği]) bir köpeğin olması, o köpeğin de buna tepki vermemesi, rahatsız etmemesi gerçekten çok güzeldi. Belki de aradığımız aziz köpeği bulmuşuzdur. Şimdilik yaklaşık 10 metreden arkadaşız, belki zamanla arkadaş arkadaş oluruz 🙂
İnsan sosyalliği açısından da güzel bir gündü aslında. Çevremizden geçmek isteyenleri az öteden geçmeleri için uyardığımda havlamıyor. Hatta uyarmadığımda da saçma sapan davranıp korkutmuyor. İyiden iyiye alışıyor yani. Gerçekten kişisel alanına girenler olduğunda bile havlamadı, agresifleşmedi. Parktan dönüşte biraz daha yolu uzatıp fiziksel olarak da yormak istedim, gitmeyi düşündüğüm yerde uzaktan bir adam (Cocker’ın sahibi) bana seslenip orada köpek olduğunu, başka yerden gitmemi söyledi. Biz de eski tuvaletimiz olan trafoya gidip oradan döndük, orada da pek bir macera yaşanmadı (orayı biraz unutmuş gitmeyeli). Apartman kapımızda yine dünkü komşu çocuklarıyla karşılaştık, ben hiçbir şey söylemediğim hâlde hiç havlamadı veya onlara gitmeye çalışmadı ❤
Sonuç olarak bence hem insan sosyalliği hem köpek sosyalliği açısından çok güzel bir gündü. Teşekkürler Desi, iyi ki varsın!
İlkyaz
İlkyaz ve Can 