Normal bir gün. Aslında kötü geçen iki günden sonra normal bir gün, yani yine bir kazanım. Birkaç gündür yazmamamın sebebi hem benim çok yorgun olmam ve bu yüzden uzun yürüyüşlere çıkaramamam hem de Desi’nin tasma reaksiyonuna başlamış olması. Bir şeyleri farklı yapmaya başladım ve tasmayla sorunu olmayan köpeğin tasmayla sorunu olmaya başladı 🙂 Çözeriz… Sosyallik serüvenin içine bunun karışması can sıkıcı oldu ama yapacak bir şey yok. Hayat her zaman arzularımızı ve beklentilerimizi karşılamıyor.
Bugünkü planım da çok riskli olmayan bir yürüyüştü. İki gündür (üç mü oldu?) her dışarı çıkışımız “kötü” damgalandığı için artık bir wine ihtiyacımız vardı ve o oldu. Tamam yine sapıtmak istedi ama karşılığını alınca devam ettirmedi. Çocuk parkına doğru gittik, orada iki köpek olduğunu ve üçüncünün bir yerlerden havladığını görünce vazgeçtik, trafo tarafında banklarda oturduk. Gelen geçeni izledik (pek yoktu), kargalara baktık (prey drive zorlamadı neyse ki ama ilgiyle izledi ve muhtemelen ben olmasam yakalardı birini), parka gelen aileyi izledik. Sonra da döndük, pek olay yok ama dediğim gibi olaysız bir güne ihtiyaç vardı.
Daha güzel yazılar ve tabii daha güzel gelişmelerde görüşmek dileğiyle.
İlkyaz
İlkyaz ve Can 