Bu hayat tarzı gerçekten yorucu. Hele ki bizim gibi sadece yokuşlardan oluşan bir mahallede yaşıyorsanız. Ama zamanla alışacağıma ve her zamankinden sağlıklı olacağıma eminim. Bu kez teşekkürü başta edelim, beni her gün ortalama bir saat yürütüp daha sağlıklı bir yaşam tarzına bir bakıma zorladığın için teşekkürler Desiboy. İyi ki varsın!
Mahallenin “her boku bilinen” kişisi olmayı hiç sevmem. Nerede oturuyor, kaç yıldır burada, ne iş yapıyor, evli mi, çocuğu var mı, niye yok… Hiç gerek yok. Bundandır ki bugün tekrar halı saha tarafına gitmek istemedim. Bugünkü hedefim, Can’la çıktığımızda Desi’nin âdeta bir manyak gibi yürüdüğü tarafa, Bim’e doğru inmekti. Böyle yazıyorum Bim mim diye ama bu notlar size değil, ileride kendim okuduğumda kafamda şekillenmesi için 🙂 Bu kez o yol boyunca çok daha düzgündü, hatta çok çok daha düzgündü. Arkamızdan bir kadın geldi, havlamak istedi, düzeltip yürümeye devam ettim ve öyle yürüdük. Bir noktada kadın bizi geçti ve Desi havlamadı. Oradan devam edince anıta çıkıyormuş meğer, anıt dediğimi sizin için özetleyeyim büyük bir çimlik alan, banklar var falan. Park aslında ama çocuk parkı değil. Orada çevrede birkaç kişinin de olmasıyla hem “çevrede insanlar olmasına” alışır hem de biraz daha yürüyüş çalışırız dedim. Bu kadar açıklık ve çim maalesef onu coşturdu, coşturuyor. Manyakça bir hareketi var tasmadan kurtulmak (veya sahibi peşinden sürüklemek) için yaptığı, iki üç kez onu yaptı. Kaçamadı ama biraz kavgamız oldu, sonra tatlıya bağlandı ve yürüyüşün geri kalanı tatlı geçti. Oradan çıkarken, çimlerin içinde oturan insanların hemen yanındaki merdiveni kullandık, Desi hiç tepki vermedi. Merdiven başında bir hanımla karşılaştık, havladı, düzelttim, devam ettik. Oturan bir adam gördü, havladı, düzelttim, devam ettik. Bugünün odağı aslında uzaktan insan sosyalleşmesi oldu ve bence iyi gitti çünkü ısrarlı bir şekilde havlamadı, çekiştirip onlara gitmek istemedi, agresyona dönüşmedi. Mahallenin gezmediğim her yerini gezdik, her ufak sokağa girdik. Bir kez arkamızdan bir köpek havladı, ona baktı baktı benimle birlikte devam etti yani cevap vermedi, bu süper. Bir kez de camdan köpek havladı ona da nereden geldiğini anlamayıp afalladı, devam ettik.
Her ne kadar parkta beni üzmüş olsa da Desi bence bugün de çok iyi bir iş çıkardı. Apartmanın önündeki ağaçtan meyve toplayan kadına da, apartman önünde sohbet eden komşuya da havlamayarak bir kez daha beni gururlandırdı. Keşke aldığım ördek kurusu ödül mamasını da sevseydin be oğlum.
İlkyaz
İlkyaz ve Can 