Baştan söyleyeyim dün iyi bir gündü, bugün daha da iyi bir gündü! Aynı saatte aynı yere gittik. Yine yürüyüş (izle), temel komutlar çalıştık, etrafta gezindik. Oturduğumuz yerin hemen arkası çocuk parkı, parkın yanı da restoran. Park boştu ama restoranda çeşitli yaş gruplarından (bilmiyor olabilirsiniz, yaş grupları bile köpekler için fark ediyor) insanlar vardı. Onlara çok yaklaşmadan ama uzak da kalmayarak çocuk parkında turlar attık. Baktım gayet iyiyiz, bugün challenge yok gibi, yürüdüm gittim futbol sahasına. Yine bunun da yanı çocuk parkı. Halı saha dolu, çocuklar bam güm top oynuyor. Biz de tellerin tam arkasındaki banka oturduk. Yani Desi top sesine, top hareketine, insanlara alışıyor. Çocuk parkında da çocuklar var, onlara yaklaşmamalarını, eğitimde olduğunu söyledim. Ama uzuuuuun uzun sohbet ettik, oğlanların biri (Fikret Can) gerçekten konuşkandı (öyle ki arkadaşlarının konuşmasına izin bile vermiyordu). Biz bankta, çocuklar da en fazla üç metre ötemizde bir 15-20 dakika konuştuk. Desi bir kez bile hırlamadı, havlamadı. Çok ödül vermem de gerekmedi, ters döneceğini hissettiğimde pozisyon değiştirdim, yer değiştirdim vs. Sonra çocuklara parkın sol tarafında kalmalarını söyledim, ben de Desi’yle parkın sağında ufak bir tur atacaktım. Çocukların buna ikna ve hazır olması yaklaşık beş dakikamızı aldı. Sonunda sola geçtiler, biz de sağda dolaşmaya çıktık fakat çocuklar çocuktur. Hiçbir şey yokken korkup “Aaaa geliyor!” diye bağırmaya başladılar ve hatta yer değiştirdiler. Neyse ki bu hareket Desi’nin tam bir good boy olduğunu görmeme vesile oldu, umurunda olmadı, yürüdük. Sonra tekrar banka geçtik, bu sefer park zeminine biz de adım attık, çocuklarla biraz daha sohbet ve ayrılış.
Tabii unutmak istemediğim, ileride bu yazıları dönüp okursam kendimi güldürmek için yazacağım bir detay var. Desi’ye komutları yaptığında ödül verdiğimi gören çocuklardan biri “Sen böyle ödül verirsen o öğrenmez ki.” deyince dayanamayıp “Senin köpeğin sana hırlıyor, benimki bana hırlamıyor, sadece bunu söyleyeceğim.” dedim. Bu bilgiyi sohbetin başında kendisi vermişti 😀 Yine de belki ALTI yaşlarında bir çocuğa bu kadar vurmamalıydım 😀
Tellere hızla çarpan top sesi, etraftaki kalabalık, çocuklar, benimle sohbet eden çocuklar gibi birçok farklı dikkat dağıtıcıyla çok güzel başa çıktı bugün. İyi gittiğimizi ve bu serüvenin düşündüğüm kadar uzun olmak zorunda kalmayacağını hissediyorum. Umarım bozmayız. Ha, her şey bir kenara bana sağlıklı yaşamı kattığın ve her gün yürümeme, dışarı çıkmama sebep olduğun için teşekkürler Desiboy! Sen hep var ol.
İlkyaz
Dipnot: Endişelenmeyin. Kimsenin çocuğunu zorla köpeğimle tanıştırmıyorum, yan yana getirmiyorum. Çocuklar ilgilenmek istedi, ben eğitimde olduğunu ve saldırabileceğini, bu yüzden uzak durmalarını söyledim. Bize biraz zaman verin bir süre sonra sevilebilir olacak dedim. Sohbetimizin ortalarına doğru çocuklarının bazılarının anneleri de gelmiş uzaktan izliyordu. Sorun yoktu, sorun uydurmayın :p
İlkyaz ve Can 